Yalnızlık ve Ben

Ümraniye oto ekspertiz firmasında sorumlu müdürüm onca kalabalığın içinde sanki bir başına. Saatin kaç olduğunu pekte umursamadığım bir zamanda sokakta bir başıma yürüyorum. Yolun nereye varacağını bilmeden,sorgulamadan. Elimde sigaram kulağımda kulaklığım kulaklığımı çıkardığım anda şehrin gürültüsüyle baş başa kaldım geç bir vakit olmasına rağmen arabalar durmak bilmiyordu. Herkes bir yerlere yetişme telaşındaydı. Boş bulduğum bir banka oturdum. Tekrar taktım kulaklığımı boş boş etrafa bakınmaya başladım. Önümden geçen kedi köpeklere gülümsüyor,dükkanların tabelalarını okuyordum. Her şey o kadar boş geliyordu ki bitmek bilmeyen giyim mağazaları, tekeller, pet shoplar, araçlar.

Sıkılmıştım ,boğuluyordum. Yıldızlardan , havyanlardan başka dostum yoktu. Yalnız değildim aslında onlar yetiyordu. Veya ben alışmıştım. Nede olsa herkes kendi derdinde. İnsanlar eskisi gibi anlayışlı ve düşünceli değiller. Ondan da ziyade etraf menfaatçi insanlar ile dolup taşıyor. Bende bu sebepten dolayı hayvanlarla,sokaklarla,geceyle dost olmayı seçtim.

Zaten kendimi bildim bileli hayalet gibi bir insanım. Ne görenim var ne duyanım ama varım işte…