90’larda Çocuk Olmak Bir Başkaydı

En son çocukluk ne zaman yaşandı derseniz 90 lı yıllar derim. O zamanın çocuklarından biri olarak hayattan zevk alma olanağınız çok daha yüksek olduğunu net olarak söyleyebilirim.

Sokakların çocukları akşam ezanı okununca annesi tarafından camlardan çığıra çığıra çağırılan baban eve geldi hayoudi artık bırak şu topu gibi niğdalar eşliğinde üfleye püfleye evimizin yolunu tutardık. Ama bununlada kalmaz evde ki kardeşimizle eğlenecek bir şeyler elbet bulurduk.

Bizim kardeşimle en çok oynadığımız oyun koltuk tepelerinde zıplamak olsa gerek öylesine eğlenirdikki yorulunca kanepelerde ki yastıklardan çadır kurar koca salonu işgal edip içine saklanır uyuyormuş gibi yapardık. Sabah olsun okula gidelim bir an öncede sokağa fırlayalım yakar top bizi bekler diye dua ederdik. Masumduk işte korkumuz yoktu kimse kimseyi kaçırmak için şeker uzatmazdı mesela herkes birbirini tanırdı kimin annesi salçalı ekmek sürdüyse onun evine girilir yenirdi, kimin evine daha yakın susadıysak onun evinden kana kana su içilirdi. Şimdilerde Çok acı kimsenin kimseye güveni yok kapı kilitleri çelik korumalar kim gelmiş bakmalık kameralar binbir çeşitte güvenlik önlemleri.

Soğuk çok soğuk sıcak iklim insanları ile büyümüşken soğuk İklime büyümek zorumuza gidiyor ya sizin…